Modernizacja 2
Innym podejściem do problemu była zmiana koncepcji podparcia. Zamiast podpór umożliwiających ruch konstrukcji w kierunku osi Z zastosowałem takie, które takiej możliwości nie dają. Innymi słowy odebrałem konstrukcji jeszcze jeden stopień swobody.
Model podparcia uniemożliwiający ruch w kierunku osi Z.
Warunki brzegowe. Jak widać konstrukcja nie ma teraz żadnej możliwości ruchu.
Całkowite odkształcenie (suma odkształceń w kierunkach X,Y,Z) suszarki pod wpływem obciążenia w zakresie nieliniowym.
Odkształcenie w kierunku osi Z w zakresie nieliniowym.
W tym przypadku udało się uzyskać znaczną poprawę w jednym jak i w drugim, rozważanym, aspekcie. Mówiąc dokładniej to udało się (co jest oczywiste po odebraniu wszystkich stopni swobody) wyeliminować całkowicie odkształcenia w kierunku Z. Niesie to jednak ze sobą różne niedogodności, co sprawia, iż nie jest to idealne rozwiązanie problemu. Po pierwsze takie rozwiązanie wymaga bardzo wysokiej dokładności wymiarowej, tak na etapie wykonania samej suszarki jak i szafki, w której się ona znajduje. Jakiekolwiek odchyłki stanowiłyby bardzo poważna przeszkodę w czasie montażu a nawet w skrajnych przypadkach uniemożliwiałyby go. Innym występującym w tym rozwiązaniu problemem, choć jego skutki są być może już mniej istotne, mogą być naprężenia pojawiające się pod wpływem dylatacji cieplnej prętów jak i ścianek szafki. Jeszcze jednym problemem związanym z tą koncepcją byłoby przenoszenie się reakcji podpór działających na kierunku Z na ścianki szafki. Jest to, więc koncepcja, która co prawda rozwiązuje początkowy problem, lecz stwarza wiele następnych, które wręcz uniemożliwiają jej rozsądną eksploatację oraz znacząco podnosiłyby koszty produkcji.