WYNIKI OBLICZEŃ DLA MODYFIKOWANEGO PRZEKROJU CEOWNIKA

        Jak widać z wyników obliczeń dla ceownika bez modyfikacji (patrz) konstrukcja wyginała się do przodu w otwartej przestrzeni przekroju ceownika. Okazuje się iż  najlepszą modyfikacją będzie zgięcie obydwu ramion przekroju ceownika. Trzeba zatem dobrać określoną wartość długości na jakiej mają zostać zagięte w/w ramiona. Najlepiej jest to zrobić przeprowadzając obliczenia i analizę dla szeregu różnych wartości tego parametru co po wstawieniu na wykres uwidoczni pewne ekstremum. Punkt ekstremalny na wykresie powinien dać wartość parametru, dla którego modyfikacja jest najbardziej optymalna.

    Na rysunku wymiar 10 jest parametrem "a" w obliczeniach. W zależności od jego wartości zmienia się długość drugiego ramienia oraz środek ciężkości przekroju, w którym przyłożona jest siła

1. Wyniki obliczeń dla zmienianych wartości parametru 'a'.

    Badanie ceownika polegało na przeprowadzeniu szeregu obliczeń dla zmienioanej wartości długości zaginania przekroju ceownika. Przeprowadziłem obliczenia dla kilku wartości parametru a. Wartości te to ; 5,7,10,12,15. Wynikami pomiarów są wykresy otrzymane z pojedynczych obliczeń. 

To jest wykres dla a=7[mm] Odejście od liniowej charakterystyki jest dla czasu 0,33 co oznacza siłę 231 [N]. Naprężenia maksymalne pojawiają się tylko na pomocniczej powierzchni co uwidaczniają poniższe rysunki.

dla parametru a=10 [mm] wykres i rysunki przedstawiają się następująco:

Utrata stateczności jest dla czasu 0,5 co oznacza siłę FZ=350 [N].

Ceownik zgina się tylko w jednej płaszczyżnie.

Tutaj także naprężenia pokazują się na pomocniczych powierzchniach a na reszcie objętości są  bardzo małe.

Dla a=15 [mm] 

Utrata stateczności występuje w czasie 0,35 co oznacza siłę FZ=245 [N].

  andrzejandy@wp.pl

                                                           WSTECZ        POWRÓT DO STRONY TYTUŁOWEJ          DO PRZODU